اس.ام.اس بود. از جانب کسی که سال‌ها بود گوشه‌ی قلبم آشیانه کرده بود. از جانب کسی که سال‌ها بود نبود. از جانب کسی که سال‌ها فقط خاطره‌ای محو بود. رشته‌ی پیوند که باشد، دوستی که باشد، طپش دو قلب به یاد و یادگار یکدیگر که باشد، همین جمله‌ی ساده، همین اس.ام.اسِ بی‌لحن می‌شود زیباترین و ماندگارترین و گرمابخش‌ترین جمله‌ی دنیا... آن هم وقتی ۲۴ ساعت از زمانی که نوشته‌ای خون‌دماغ شده‌ام گذشته باشد...
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر
لطفاً فقط در مورد موضوع این نوشته نظر بدهید. با سپاس!