يك : از ابتداي پيروزي انقلاب هر زمان دولت‌ها يا محافل خارجي نسبت به وقايع و رويدادهاي داخلي واكنش نشان داده‌اند شاهد دو نوع واكنش بوده‌ايم : اگر محافل يا دولتهاي خارجي به تائيد ما يا حركت ما پرداخته‌اند آنرا اعتراف به توانائي‌هايمان آنهم از سر ناچاري قلمداد كرده‌ايم و داد سخن داده‌ايم كه : بله ، نور حقيقت انجام خدمات ما آنچنان چشمگير است كه حتي چشمان كور دشمنان‌مان را نيز روشن كرده و آنان را به تحسين واداشته است !
اما واي به روزي كه رقيب‌مان از اين تائيدها بهره‌مند شود ، بلافاصله او را مزدور بيگانه خطاب مي‌كنيم و از او مي‌خواهيم در اعمال خود نظر كند كه كدامين عمل ضد ديني و ضد ميهني را انجام داده است كه بيگانگان از او ستايش كرده‌اند . البته اين گونه موضع‌گيري‌ها بيش از همه در آستين « كيهان نشينان » ذره‌بين به دست يافت مي‌شود كه هميشه به دنبال « نيمه پنهان » اشخاص و جريانهاي مختلف مي‌گردند .
دنباله نگاه و ديدگاه كساني كه مسائل حوزه سياست خارجي را ساده مي‌انگارند و با « تئوري توطئه » يا « توهم توطئه » به صورت دگم با آنها برخورد مي‌كنند جز اين نمي‌تواند باشد .
دوم : دكتر خرازي در كنفرانس خبري مشتركي با وزير امور خارجه ايتاليا گفته است : هر چند مجلس شوراي اسلامي هنوز پروتكل الحاقي را تصويب نكرده است اما بازرسان آژانس بين‌المللي انرژي اتمي آزادانه بازرسي‌هاي خود را طبق پروتكل الحاقي انجام مي‌دهند و دولت نيز در همين چارچوب با آنها همكاري كامل دارد . ظاهرا آقاي خرازي متوجه نبوده‌اند كه ناخودآگاه به بي‌تاثيري مجلس شوراي اسلامي در مسائل سرنوشت ساز اعتراف كرده‌اند و با اين سخنان آشكارا عنوان كرده‌اند كه تصميم‌هاي كلان نه توسط نمايندگان منتخب كه در محافل پرنفوذ قدرت در راس هرم ساختار سياسي اتخاذ مي‌شود !
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر
لطفاً فقط در مورد موضوع این نوشته نظر بدهید. با سپاس!