۱۳۹۰/۰۷/۰۴

مصدق و پوپولیسم

رئیس سلطنت‌طلب مجلس که از شیوه‌ی نخست‌وزیری مصدق به ستوه آمده بود، اعتراض خود را اینگونه ابراز کرده است:
کشورداری به سیاست خیابانی تنزل یافته است. ظاهراً در این کشور هیچ امری بهتر از برگزاری میتینگ‌های خیابانی نیست. میتینگ در این‌جا و آن‌جا و در واقع همه جا؛ تظاهرات برای این و آن و هر مناسبتی؛ میتینگ دانشجویان، دانش‌آموزان، هفتاد ساله‌ها و حتی شش ساله‌ها. من دیگر از این میتینگ‌های مشمئزکننده‌ی خیابانی به جان آمده‌ام ....
نخست‌وزیر ما معلوم کند که دولتمرد است یا رهبر عوام؟ کدام نخست‌وزیر در مواقع بروز گرفتاری سیاسی می‌گوید: «من با مردم سخن می‌گویم»؟
من همیشه این مرد را برای مناصب عالی مُضر می‌دانستم، اما هیچ‌وقت حتی در خواب هم تصور نمی‌کردم که یک پیرمرد هفتاد ساله به آدمی جنجالی و عوام‌فریب مبدل شود. آدمی که مجلس را به محاصره‌ی اوباش در می‌آورد رسماً خطری است برای جامعه.

● تاریخ مدرن ایران؛ یرواند آبراهامیان؛ ترجمه‌ی محمد ابراهیم فتاحی؛ صفحه‌ی ۲۱۵

پی‌نوشت:
به نظر می‌رسد آبراهامیان برای آنکه سخنان ریاست مجلس آن عصر را از روی حُب و بُغض نسبت به مصدق جلوه دهد، صفت "سلطنت‌طلب" را در کنار عنوان "ریاست مجلس" اضافه کرده است.

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر

لطفاً فقط در مورد موضوع این نوشته نظر بدهید. با سپاس!