۱۳۹۰/۰۶/۳۱

مجید توکلی، سمیر قنطار و ...

فقط این‌ها نیستند! کمی آن‌سوتر از اسرائیل، در مصر زمان حُسنی مبارک هم در مواردی همین روال جاری بوده است. برخی رهبران اخوان‌المسلمین که به زندان‌های طولانی‌مدت محکوم شده بودند، از درون زندان در آزمون ورودی دانشگاه قاهره شرکت کردند و پس از قبولی در مقطع کارشناسی، پله‌های مدارج دانشگاهی را یک به یک طی کردند، به گونه‌ای که برخی از آنها با مدرک دکترا از زندان خارج شدند!

زندانیان سیاسی پیش از انقلاب هم گاهی شرایطی مشابه با آنچه گفته شد، داشته‌اند. خاطرات مهندس لطف‌الله میثمی، شاهد گویایی بر بخشی از روال جاری در آن سال‌هاست. میثمی، دانشجوی مهندسی نفت دانشگاه تهران و عضو سازمان مجاهدین خلق بوده است. او بارها دستگیر و شکنجه و زندانی می‌شود. اما هر بار، پس از خروج از زندان، به سر درس و مشق و زندگی‌اش بر می‌گشته. در میان همین سال‌های مبارزه و زندان‌های متوالی، لیسانس مهندسی‌اش را می‌گیرد و تازه در شرکت ملی نفت هم استخدام می‌شود! بعد از مدتی هم به پُست‌های مدیریتی گمارده می‌شود. تنها محدودیت در این میان، توصیه‌ی ساواک به مسؤولان شرکت نفت بوده که میثمی را به مدیریت‌های حساس و استراتژیک نگمارند، وگرنه مدیریت پروژه‌های معمول شرکت نفت، ایرادی نداشته است!

۱ نظر:

  1. احتمالا هار شده بودیم که رفتیم انقلاب کردیم.

    پاسخحذف

لطفاً فقط در مورد موضوع این نوشته نظر بدهید. با سپاس!